धनाढ्यहरू धनी हुन के गर्छन् ? वेल्थ इन्डेक्सले खोल्यो अनौठा तथ्य
भारत,कात्तिक ३०। धनाढ्यहरूको लगानी व्यवहार (तरिका)को सर्वेक्षण गर्ने संस्था ‘३६० वन वेल्थ र क्रिसिल’ले मंगलवार वेल्थ इन्डेक्स रिपोर्ट सार्वजनिक गरेको छ ।
यो सर्वेक्षण भारतको अति धेरै आय भएका मानिसहरु अर्थात अल्ट्रा हाई नेटवर्थ व्यक्तिहरू (यूएचएनआई) र उच्च आय भएका मानिसहरु अर्थात हाई नेटवर्थ व्यक्तिहरू (एचएनआई) को लगानीका तरिका, प्राथमिकता र सम्पत्ति व्यवस्थापन प्रक्रियामा विस्तृत अनुसन्धान र विश्लेषण हो, जसले धनाढ्यहरूको लगानी तरिकाबारे अनौठा तथ्यहरू खुलाएको छ ।
यो सर्वेक्षण ३८८ अल्ट्रा हाई नेटवर्थ व्यक्तिहरू र उच्च नेटवर्थ व्यक्तिहरूमा गरिएको छ । यसले भारतका धनाढ्यहरूको लगानी रणनीति र प्राथमिकताहरूको विस्तृत जानकारी दिने कोसिस गरेको जनाएको छ ।
प्रतिवेदनमा भारत एक उदीयमान धनी देश भएको उल्लेख छ, जहाँ सन् २०२४ सम्ममा अर्बपतिहरू संख्या ३३४ पुगेको बताइएको छ । मुम्बई एसियाको अर्बपतिको राजधानीको रूपमा परिचित हुँदै गएको छ भने यस्ता शहरमध्येमा विश्वको तेस्रो स्थानमा रहेको दाबी गरिएको छ ।
यहाँका मुख्य आर्थिक गतिविधिले फिनटेक, ई–कमर्स, अन्तरिक्ष र रक्षा जस्ता क्षेत्रहरूबाट तीव्र सम्पत्ति सिर्जना हुने अपेक्षा गरिएको छ। ‘वेल्थ इन्डेक्सले भारतको विकसित सम्पत्ति वृद्धिको गतिले विकसित विश्वलाई सम्पत्ति व्यवस्थापनमा गर्न रणनीतिक दिशा प्रदान गर्दछ,’ ३६० वानका संस्थापक, प्रबन्ध निर्देशक तथा प्रमुख कार्यकारी अधिकृत करण भगतले भनेका छन् ।
वेल्थ इन्डेक्सले धनी व्यक्तिहरूको जागरुकता, त्यसको स्तर, घरेलु र विश्व अर्थव्यवस्थामा बाह्य ट्रिगरहरूको प्रभाव, सम्पत्ति व्यवस्थापनमा उनीहरूको संलग्नताको स्तर, उत्तराधिकार योजनामा उनीहरूको धारणा र परोपकारको क्षेत्रमा उनीहरूको सहभागिताबारे अनुसन्धान गर्छ ।
उक्त प्रतिवेदनले धनाढ्यहरू धनी हुन् र सम्पत्ति व्यवस्थापन गर्न सल्लाहकारहरूमा निर्भर हुने गरेको तथ्य सार्वजनिक गरेको छ ।
प्रतिवेदनअनुसार सर्वेक्षणमा सहभागीमध्ये ७७ प्रतिशत उत्तरदाता व्यावसायिक सम्पत्ति व्यवस्थापनमा सल्लाहकारमा निर्भर रहेको देखाएको छ । उच्च नेटवर्थ भएका व्यक्तिहरू पेशागत सल्लाहकार खोज्ने सबैभन्दा ठूलो समूह भएको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ ।
यस्तै ८२ प्रतिशत उत्तरदाताहरूले अहिले पनि परोपकारी गतिविधिहरूमा आवद्ध रहेकाे बताएका छन् भने केहीले आगामी दुई वर्षमा आवद्ध हुने योजना बनाइरहेकाे बताएका छन् । अल्ट्रा हाई नेटवर्थ भएका व्यक्तिहरू विशेष गरी ६० वर्षभन्दा माथिका व्यक्तिहरू परोपकारी गतिविधिहरूमा बढी झुकाव राख्ने गरेको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ।
यूएचएनआईएसमध्ये ८६ प्रतिशतले आफ्नो इस्टेट प्लान शुरु गरेका छन् वा पूरा गरेका छन् ।
उनीहरूको लगानीले यतिबेला गति लिइरहेको छ । ६८ प्रतिशत धनी लगानीकर्ताहरूले ईएसजी सिद्धान्तहरू (पर्यावरणीय, सामाजिक, र कर्पोरेट सुशासनलाई प्राथमिकता दिन्छ)लाई उनीहरूको लगानी रणनीतिको लागि महत्त्वपूर्ण मान्छन् । जसले धैर्यता र जिम्मेवारी पूर्ण लगानीमा जोड दिएको प्रतिवेदन उल्लेख छ ।
५१ देखि ६० वर्ष उमेर समूहका ४० प्रतिशतभन्दा बढी महिलाले कम जोखिम र स्थायी लगानीको पक्ष लिएका छन् भने सम्पत्ति व्यवस्थापनका निर्णयहरूमा बढी संलग्न हुने गरेको पाइएको छ ।
यसले देशको आर्थिक उत्थान र सम्पत्ति व्यवस्थापनको आवश्यकताको बढ्दो जटिलतालाई दर्शाएको छ । अनुसन्धानले धनी व्यक्तिहरूले लगानीका विकल्पहरू र ईएसजी-केन्द्रित अवसरहरूसहित धेरै सुक्ष्म लगानी रणनीतिहरू खोजिरहेका छन् भन्ने देखाएको छ।
परम्परागत लगानी र सम्पत्ति स्थानान्तरण
प्रतिवेदनले धनीहरूले परम्परागत सम्पत्तिभन्दा बाहिर गएर विविधीकरण गरिरहेको देखाएको छ । पोर्टफोलियो म्यानेजमेन्ट सर्भिसेज (पीएमएस), अल्टरनेटिभ इन्भेस्टमेन्ट फण्ड (एआईएफ), रियल इस्टेट इन्भेस्टमेन्ट ट्रस्ट (आरईआईटी) र प्राइभेट इक्विटीजस्ता विकल्पमा यूएचएएनआई र एचएनआईहरूको आकर्षित भइरहेका छन् ।
वातावरणीय, सामाजिक र कर्पोरेट अनुशान (ईएसजी) लगानी रणनीतिको लागि केन्द्रमा रहेको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ। लगानीकर्ताहरूले आफ्नो पोर्टफोलियोमा दिगोपनलाई प्राथमिकता दिइरहेका छन् । जसले लगानीप्रति सचेत र जिम्मेवार भएको देखाएको छ ।
सर्वेक्षणमा सहभागीमध्ये करीब ९० प्रतिशतले बाह्य घटनाले आफ्नो सम्पत्तिमा पार्ने असरबारे चिन्तित रहेको देखाएको छ । तर, ४० वर्ष नपुगेका युवा पुस्ताको तुलनामा ६० वर्षभन्दा माथिकालाई भने यो चिन्ता निकै कम छ ।
एचएनआईएसको तुलनामा यूएचएनआईहरू बाह्य ट्रिगरबाट धेरै हदसम्म प्रभावित थिए । उत्तरदाताहरू स्टक, म्युचुअल फण्ड र फिक्स्ड इन्कम सेक्युरिटिजसँग सबैभन्दा सहज थिए । तिनीहरू कम थिए ।
प्रतिवेदनअनुसार भारतका लगानीकर्ताका लागि पोर्टफोलियो म्यानेजमेन्ट सर्भिसेज (पीएमएस) र अल्टरनेटिभसँग परिचित उनीहरूका लागि लगानी कोष (एआईएफएस) लगानीका लागि नयाँ अवसर बनेका छन् ।
लगानीकर्ताका लागि जागरुकताको स्तर अझ बढाउन आवश्यक रहेको प्रतिवेदनमा उल्लेख छ, जसमा अन्तरराष्ट्रिय लगानी सिटी, लार्ज भ्यालु फण्ड, स्ट्रक्चर्ड क्रेडिट, रियल इस्टेट इन्भेस्टमेन्ट ट्रस्ट (आरईआईटी) र अनलिस्टेड इक्विटीमा आधारित शेयरलगायत उल्लेख छ ।
एक चौथाई उत्तरदाताहरूले आफ्नो लगानी व्यवस्थापन गर्न पेशेवरहरू वा सल्लाहकारमा पूर्णरूपमा निर्भर रहेको र व्यवस्थापकहरूमा केही हदसम्म निर्भर रहेको बताएका छन्। जम्मा १२ प्रतिशत उत्तरदाताले मात्रै आफ्नो लगानीको निर्णय आफैले गर्ने बताएका छन् ।
प्रतिवेदनअनुसार ७७ प्रतिशतलाई लगानीकर्तालाई व्यावसायिक सहयोगको आवश्यकता पर्छ । यसको लागि धनाढ्यहरू पैसा तिर्न हिचकिचाउँदैनन् । सम्पत्ति व्यवस्थापनमा सल्लाहकारहरूले पोर्टफोलियो निर्माण, लिगेसी योजना र बजारको उतारचढावलाई विश्लेषण गरिरहेका छन् । सर्वेक्षणमा सहभागीमध्ये २४ प्रतिशत पूर्णरूपमा पेशाकर्मीमा भर पर्छन् भने ७७ प्रतिशतले कुनै न कुनै स्तरको सहयोग लिन्छन् ।
यसका अतिरिक्त, ४४ प्रतिशत उत्तरदाताहरूले परामर्श र उत्पादन छनोटका सेवाहरू दुवैको अपेक्षा गरेका छन् । ६३ प्रतिशत उत्तरदाताले परामर्श, उत्पादन छनोट सेवा र वैकल्पिक लगानीका अवसरहरूका बारेमा सल्लाहको अपेक्षा गरेका छन् ।
वृद्धहरू आक्रामक लगानीकर्ताहरू हुन्
यो सर्वेक्षणले मानिसहरू उमेरसँगै आफ्नो लगानीको बारेमा बढी सतर्क हुन्छन् र सम्पत्ति सिर्जना गर्नुको सट्टा संरक्षणमा बढी ध्यान दिन्छन् भन्ने धारणालाई गलत साबित गरेको छ।
६० वर्षभन्दा माथिका उत्तरदाताहरूको मुख्य लक्ष्य सम्पत्ति संरक्षण नभई पूँजी बढोस् भन्ने हो । उनीहरू अन्य उमेर समूहको तुलनामा इक्विटी उच्च होस् भन्ने चाहान्छन् । हातमा नगद राख्नु उनीहरूको मुख्य उद्देश्य होइन ।
प्रतिवेदनअनुसार ३९ प्रतिशत उत्तरदाताले आफ्नो इक्विटीमा सुनलाई पहिलो रोजाइको रूपमा लिएका छन् । यसपछि ऋण र घरजग्गा छ । सुनले सुरक्षित पोर्टफोलियो रुपमा काम गर्ने उनीहरूको विश्वास छ । उत्तरदाताहरूले सुनलाई आफ्नो पोर्टफोलियो विविधीकरण गर्ने उत्कृष्ट तरिकाको रूपमा हेर्ने गरेका छन् ।
सर्वेक्षणमा सहभागीमध्ये ४१ प्रतिशतले मात्र विदेशमा लगानी गर्न इच्छुक रहेको पाइएको छ । यद्यपि यूएचएनआई भन्दा एचएनआई भन्दा बढी लगानी गर्न इच्छुक रहेको देखाएको छ । धनाढ्यहरूले समाजलाई फिर्ता दिने र सकारात्मक प्रभाव पार्ने लक्ष्य राखेका छन् । एजेन्सीको सहयोगमा